پژوهشگران دانمارکی در جدیدترین پروژه خود به این نتیجه رسیدهاند که نسخه اولیه زمین ما تنها در عرض سه میلیون سال شکل گرفته است. به گزارش ایسنا، روند تشکیل شدن زمین بیش از ۴.۵ میلیارد سال پیش، از ترکیب غبار و گاز که در اطراف خورشید جوان ما بود، آغاز شد. زمین نهایتا بزرگتر شد تا به سیارهای شباهت یافت که امروز در آن زندگی میکنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اکنون دانشمندان میگویند که این فرآیند بسیار سریعتر از چیزی که پیشتر فکر میکردند، اتفاق افتاده است. آنها میگویند که این روند، آب را نیز در بر داشته است. چنین جزئیاتی نشان میدهند که یافتن یک
سیاره قابل سکونت دیگر دور از ذهن نیست. پژوهشگران در یک پروژه جدید ادعا کردهاند که زمین تنها در عرض سه میلیون سال شکل گرفته است. این به طور قابل توجهی سریعتر از آمار پیشین است که جدول زمانی را تا ۱۰۰ میلیون سال نشان میدهند. میلیونها سال ممکن است برای انسانها
سریع به نظر نرسد اما در مقیاس نجومی، فوقالعاده سریع است. در میان ۴.۶ میلیارد سال عمر تخمینزهشده منظومه شمسی ما، سه میلیون سال مانند یک پلک زدن است. این زمان معادل کمتر از یک دقیقه در یک روز ۲۴ ساعته است. اگر زمین بیش از دهها میلیون سال پیش تشکیل شده بود، این زمان معادل پنج تا ۱۵ دقیقه در روز بود. «آیزاک اونیت»(Isaac Onyett)، دانشجوی مقطع دکتری «دانشگاه کپنهاگ»(University of Copenhagen) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت:
سیارات در عرض چند میلیون سال میتوانند از دوران کودکی خود، به اندازه زمین و مریخ برسند که در مقایسه با صدها میلیون سالی که پیشتر تصور میشد، بسیار سریع است. ما میتوانیم پیشبینی کنیم که اگر سیارات دیگر با مکانیسم مشابهی تشکیل شده باشند، مواد لازم برای حیات مانند آب احتمالا در سیارات و منظومههای دیگر نیز وجود دارد. بنابراین، احتمال بیشتری وجود دارد که در جای دیگری از کهکشان، سیارات دارای آب داشته باشیم. پژوهشگران معتقدند که این پیدایش سریع، از طریق نظریهای به نام «تجمع سنگریزه»(Pebble accretion) رخ داده است. «مارتین بیزارو»(Martin Bizzarro)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ایده کلی این است که سیارات در قرصی از غبار و گاز متولد میشوند و وقتی به اندازه خاصی میرسند، سنگریزهها را به سرعت مانند جاروبرقی جذب میکنند. برخی از آن سنگریزهها یخی هستند و میتوانند آب مورد نیاز زمین را تامین کنند. این فرآیند به شکلگیری نسخه اولیه سیاره ما انجامید که تقریبا نصف اندازه سیاره کنونی ما بود. نسخه کنونی زمین احتمالا پس از یک برخورد بزرگتر در حدود ۱۰۰ میلیون سال بعد شکل گرفته که ماه را نیز تشکیل داده است. با وجود این، نظریه تجمع سنگریزه برای تشکیل شدن زمین، یک نظریه بحثبرانگیز است. دانشمندان باور دارند که این نظریه، چگونگی شکلگیری غولهای گازی منظومه شمسی مانند مشتری و زحل را توضیح میدهد. تجمع سنگریزه، تنها راه رشد سریع یک سیاره غولپیکر پیش از پراکندگی قرص سیاره آن است اما برای همتایان زمینی آنها مورد مناقشه قرار دارد. به گفته اونیت، یک نظریه سنتیتر پذیرفتهشده این است که «سیارات زمینی»(Terrestrial planets) مانند زمین ما، در پی دنبالهای از برخورد سیارکها شکل گرفتهاند که به تدریج بزرگتر و بزرگتر شدهاند. این فرآیند بدین معناست که شکلگیری زمین حدود ۱۰۰ میلیون سال یا بیشتر طول کشیده است. در این مکانیسم، پدید آمدن آب روی زمین ممکن است یک خوششانسی بوده و شاید توسط یک سیارک یا دنبالهدار به زمین رسیده باشد. «مارتین شیلر»(Martin Schiller)، از پژوهشگران این پروژه گفت که او و همکارانش از دیگران میخواهند درباره چگونگی شکلگیری سیارات زمینی تجدید نظر کنند. شیلر ادامه داد: البته، سنگریزهها در همه جا موجود هستند و سیارات زمینی با تجمع سنگریزه گسترش خواهند یافت. بیزارو خاطرنشان کرد که پژوهش آنها، قویترین شواهد را مبنی بر این نظریه ارائه میدهد که سیارات زمینی از طریق تجمع سنگریزه شکل گرفتهاند. این گروه پژوهشی، مقیاس زمانی شکلگیری زمین را با مشاهده ایزوتوپهای سیلیکونی به دست آمده از بیش از ۶۰ شهابسنگ و اجرام سیارهای مجاور زمین تعیین کردند. سیلیکون، یک عنصر اصلی در سنگها و عناصر سازنده حیاتی یک سیاره است و نقشی مشابه نقش کربن برای زندگی روی زمین بر عهده دارد. از آنجا که این عنصر در جهان بسیار فراوان است، به راحتی و به طور معمول تولید میشود و میتواند به عنوان یک ردیاب خوب برای تشکیل شدن سیاره عمل کند. اونیت با تجزیه و تحلیل ترکیبات سیلیکون در نمونههایی با سنین متفاوت گفت که آنها میتوانند یک توالی زمانی را از آنچه در قرص غبار پیش از شکلگیری زمین اتفاق افتاده است، کنار هم بچینند. اونیت و گروهش دریافتند که با افزایش سن نمونهها، ترکیب سیارکها به سمت ترکیب غبار کیهانی انباشتهشده توسط زمین تغییر میکند. اونیت ادامه داد: این شواهد بسیار قوی نشان میدهند غبار نیز در حال حرکت کردن به سوی درون خورشید بوده است. شاید همان طور که زمین در حال گسترش بود، غبار توسط سیاره ما جارو شده باشد. «بیرگر اشمیتز»(Birger Schmitz)، اخترزمینشناس «دانشگاه لوند»(Lund University) که در این پژوهش شرکت نداشت، گفت: این نتایج بسیار قانعکننده هستند و میتوانند طرز فکر ما را درباره شکلگیری سیارهمان تغییر دهند. اگر این تفسیرها پابرجا باشند(که فکر میکنم همین طور باشد)، نشاندهنده یک تغییر بزرگ در درک ما از شکلگیری زمین هستند. تغییر همیشه به عنوان یک شگفتی بزرگ رخ میدهد و ثابت میکند که چقدر برای مدت طولانی در اشتباه بودهایم. وی افزود: مهمتر از همه این است که نتایج نشان میدهند هیچ چیز خاصی در مورد سیاره حامل آب ما وجود ندارد. زمین فقط یک سیاره بسیار معمولی در کهکشان ما محسوب میشود. این موضوع در تلاش ما برای درک این که چگونه شکلهای بیشتری از زندگی در جهان رایج هستند، مهم است. «فرانسوا تیسوت»(Francois Tissot)، کیهانشیمیدان ایزوتوپ که در این پژوهش شرکت نداشت، گفت: پژوهشهای جدید، تجزیه و تحلیل جالبی را از ترکیب ایزوتوپی سیلیکون در بسیاری از مواد سیارهای ارائه کردهاند اما من مطمئن نیستم که تجمع سنگریزه، سادهترین توضیح برای دادههای سیلیکونی باشد. تجزیه و تحلیل بیشتری در مورد این موضوع مورد نیاز است. وی افزود: در هر حال، اینها نتایج هیجانانگیزی هستند که محدودیتهای کلیدی جدیدی را برای درک ما از شکلگیری زمین به همراه خواهند داشت. این یک لحظه هیجانانگیز برای جامعه و یک گام غیرقابل انکار رو به جلو است. این پژوهش، در مجله «نیچر»(Nature) به چاپ رسید. کانال عصر ایران در تلگرام
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: زمین
دانشمندان
شکل گیری زمین
سیارات زمینی
نشان می دهند
میلیون سال
یک سیاره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا
منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۱۴۰۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انسان نخستین بار کی سرما خورد؟
ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروسهای متعددی که باعث سرماخوردگی میشوند، تنها تعداد کمی از آنها در بقایای بهجا مانده از انسانها کشف میشوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافتهای نرم مانند ریه وجود دارد و کمتر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسانهای خردمند دستکم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده باشند.
«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونتهای تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن مبتلا میشوند. راینوویروسها، کروناویروسها و ویروس سینسیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوستهیاختهای تنفسی) اغلب عوامل اصلیاند. البته این عوامل بیماریزا (پاتوژنها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهرهداران به انسان منتقل شدهاند.
جوئل ورتهایم، ویروسشناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایوساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروسهای جدید اجتنابناپذیر بوده است.
معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد میشود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروسها گاه برای جهش موفقیتآمیز و حتی انتشار بین انسانها مجموعهای از ژنهای مناسب دارند؛ مانند ویروسهایی که در همهگیری کوویدــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.
البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروسهای سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروسها میتوانند همزمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسانها منتقل شده باشند؛ زمانی که انسانها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماریزا بهراحتی میتوانستند بین آنها گسترش یابند و همزمان پرورش حیوانات حامل این ویروسها را نیز آغاز کردند.
اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیستشناس دانشگاه کالج لندن، میگوید انسانهای «شکارچیــگردآورنده» که کشاورزی نمیکردند یا دام پرورش نمیدادند هم میتوانستند از طریق شکار در معرض این ویروسهای حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیستشناس، ویروسهای سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمانهای مختلف پدیدار میشدند و از بین میرفتند.
او میگوید: «من فکر میکنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابلتوجه جذب عوامل بیماریزا در انسان منجر شد، پخش شدن آنها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروسهای سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمیترین انسان خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»
دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاریهای باستانشناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروسهای سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمیمانند. این ویروسها به طور معمول در بافتهای نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین میروند، اثر باقی میگذارند و در بافتهای مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمیشوند.
البته ژنومهای ویروسی در بقایای انسانهای باستانی یافت شدهاند اما فقط ویروسهای مبتنی بر دیانای بودهاند نه ویروسهای حاوی آرانآی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت انسان در فرانسه پیدا کردند. این آرانای با کروناویروسهای شناختهشده امروزی متفاوت است و نشان میدهد که این عوامل بیماریزای تاریخی احتمالا یا از بین رفتهاند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافتهاند.
بالوکس میگوید: «احتمالا در آینده از ویروسهایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسبتری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروسها در گذشتههای دور را برای دانشمندان آسانتر میکند.»